اما چرا رنگ های سبز یا آبی !

اصولاً کارایی پرده کروماکی  به ماهیت رنگ های صحنه بستگی دارد، یعنی إلمان اصلی  برای  داشتن یک  تصویر، با پس زمینه دلخواه، «رنگ پوشش کاراکتر و نور صحنه» ست. رنگ سفید در آغاز سینمای رنگی، توسط لامپ های بخار سدیم، که  برای  نور پردازی  گسترده توسط   «پترو ولاهوز» اختراع شد، بکار  رفت. نگاتیو به رنگ  زرد حاصل از این لامپ ها  حساس بود و در یک فرآیند شیمیایی  رنگ سفید پس زمینه را  به رنگ برنزی تبدیل میکرد، در یک فرآیند دیگر هر چه رنگ برنز درصحنه بود، به رنگ سفید تبدیل میشد، و مابقی رنگ ها را مشکی میکردند،  ماسک حاصله  را  بر روی  فیلم اصلی  گزاشته و فضای تک رنگ پشت کاراکترها  را با تصویرهای  مدِنظر جایگزین میکردند.  اینچنین    فیلم های بزرگی بااین تکنیک ساخته شدهمچون «پیرمردودریا، دزد بغداد، غرب زدگی».  از زمانی که  نرم افزارها جای اتاق های تاریک ظهور فیلم را گرفتن، رنگ های پس زمینه به آبی و سبز تغییر پیدا کرد  چون سیستم،رنگ آبی را که متفاوت ترین رنگ به پوست  انسان است بهتر  شناسایی . حذف میکرد؛ حدود  5 سال  بعد  سینماگران  متوجه  این مطلب شدن  که رنگ جین شلوار بازیگران همراه بارنگ آبی پس زمینه حذف میشد، ازینرو سبز را  جایگزین آبی کردند  چون هم  دورترین رنگ ،به پوست بدن انسان بود،  هم ادغامی با محتویات صحنه نداشت  وَ هم نرم افزار، بهترین تشخیصِ حذف را انجام میداد.